World Wide Cycling

Marco Polo Cycling Club

In 1999 stuurden we het Duitse Trade Team III Hohenfelder-Concorde naar Zuid-Amerika, voor de nationale ronde van Uruguay. 

Wanneer de locale wedstrijdorganisatie niet goed zorgt voor het team en het management van de ploeg geen budget ter beschikking stelt. Kan het echt afzien worden voor de coureurs en hun begeleiders. 

Zo werd de Vuelta Ciclista del Uruguay een zeer zware wedstrijd. De koersen waren zwaar, maar de omstandigheden maakten het zeer moeilijk voor de buitenlandse teams. Deze kregen te eten in gaarkeukens voor daklozen, meestal pas s'avonds tegen tienen. Het complete team (9 man) moest het regelmatig met slechts een kamer stellen. En iedere morgen rond 5 uur kwam de gestoorde buschauffeur langs, omdat de bagage naar het volgende "hotel" vervoert moest worden. Om daarna nog uren te wachten bij de luxe hotels van de Uruguayaanse ploegen. Acht dagen lang kregen de renners alleen maar kip met droge rijst te eten.

Hierbij opgeteld iedere dag etappes van 180 tot 200 kilometer, en fraude in de tijdrit. Dit alles sloopte het team. De laatste renners die nog in koers waren, Holger Sievers en Jean Bässler werden zo ziek dat ze niet meer verder konden. De laatste nacht tijdens de ronde was bizar. Bij Jean Bässler werd 42 graden koorts gemeten na lang wachten kwam er eindelijk een soort ambulance, maar de twee "slagers" vonden een injectie voldoende. Na de enorme spuit die Jean kreeg lag hij 48 uur k.o.

De renners kregen al snel door dat ze de Uruguayaanse sprinters niet konden verslaan. Ook doordat de finishkaarten in het rondeboek niet klopten en de vlag van de laatste kilometer telkens verkeerd hing. Daarom werd geprobeerd in vroege ontsnappingen weg te komen. Buiten een tweede plek van Dahlberg was het enige resultaat dat het team iedere dag urenlang op nationale tv was.

Voorbereiden op de etappe......                             en herstellen na de etappe 

[ Home ] [ Up ]